Ekspozycja "Na wiejskiej drodze" prezentuje wyjazdowe sanie chłopskie, używane od święta, i dwuczęściowe sanie robocze zwane „psiakami”, a także zdobne sanie dworskie i małe saneczki dorożkarskie.
Wraz z rozwojem dróg do transportu zaczęto wykorzystywać pojazdy kołowe. Rozwój konstrukcyjny podwozia tych pojazdów polegał na przejściu od osi ruchomej (koła kręcą się z osią) do osi nie ruchomej (koła kręcą się bez osi), od koła pełnego do koła szprychowego. Na wystawie króluje wóz gospodarczy konstrukcji rozwojowej, zbudowany z podwozia, drabin, dennicy (deski – dna wozu) oraz czterech luśnionek (odpowiednio zakute drągi, które stabilizują podwozie z nadwoziem drabinami, paką lub wasągiem.
Z biegiem czasu zaczęto produkować pojazdy wyłącznie do przewożenia ludzi. W ich podwoziach zastosowano resory dla niwelowania drgania wozu spowodowanego złą jakością dróg, do skrzyni montowano wygodniejsze kanapowe siedzenia, dołączano dach. Wszystko to uczyniło podróżowanie wygodniejsze, mniej męczące. Tak powstały bryczki, karety i dorożki.
„Na wiejskiej drodze…” prezentowane są również długie resorowane wozy używane do przewożenia większych ilości pasażerów. Niebieski kursował ze stacji kolejowej w Szydłowcu na rynek miasta; drugim wożono kupców żydowskich z okolic Iłży na targi w Ostrowcu. Ozdobą ekspozycji są: kareta, wolanty, wasągi, szlacheckie i chłopskie bryczki. Bryczek chłopi zaczęli używać w miarę bogacenia się, biorąc przykład ze sposobu podróżowania szlachty i bogatego mieszczaństwa.
