3 lutego kościół katolicki obchodzi wspomnienie świętego Błażeja.
3 lutego kościół katolicki obchodzi wspomnienie świętego Błażeja.
Święty Błażej lekarz, następnie biskup Sebasty w Armenii, męczennik z IV wieku. Na pamiątkę cudu (ocalenie od śmierci dziecka dławiącego się ością), którego według legendy dokonał, jest czczony jako patron chorych, cierpiących na dolegliwości gardła. W dniu jego wspomnienia lud święcił jabłka, które miały zabezpieczać przed bólem i schorzeniami gardła. A. Paluch pisze, że pierwotny (prawdopodobnie) zabieg profilaktyczny został rozszerzony również na terapię, w której jabłka spożywano wyłącznie poświęcone. Jabłka nie tylko zjadano, lecz czasem okładano gardło skórkami albo robiono napar ze skórek, który w razie potrzeby wypijano. Uważa on również – na podstawie materiałów – że stosowanie w lecznictwie jabłek poświęconych w tym dniu, znane jest wyłącznie w Polsce południowo-wschodniej.
W tym dniu święcono także świeczki, zwane błażejkami, którymi w razie bólu okrążało się gardło. Podczas nabożeństwa księża dawali wiernym obecnym w kościele do ucałowania i podkładali pod brodę zapaloną, podwójną, związaną na krzyż świeczkę zwaną błażejką, i odmawiali modlitwę: „Za wstawiennictwem św. Błażeja niech cię Pan strzeże przed chorobami gardła i wszelkim złem”. Obrzęd ten, znany w Polsce już w XVI w. został opisany przez Mikołaja Reja z Nagłowc: „Błażejki ony około gardła wieszali, a ochrapliny i inne gardłowe niemocy sobie tym leczyli”.
